Van Koorts naar Koers

Hoe 40 graden koorts zoveel veranderde

"Hoe 40 graden koorts mijn leven veranderde (en mijn knipschaar een break gaf)"

Afgelopen weekend lag ik uitgeschakeld. En nee, niet “ik-voel-me-niet-zo-lekker-ik-blijf-even-in-bed-uitgeschakeld”, maar compleet gevloerd, met 40 graden koorts, zonder energie om zelfs maar te bedenken dat ik moest eten. Mijn bed en ik zijn één geworden, terwijl ik mezelf afvroeg of dit het moment was waarop ik zou transformeren naar een zwevende geest. Maar goed, laten we het luchtig houden.

Je verwacht misschien dat ik vooral heb liggen jammeren (en dat heb ik ook een beetje gedaan), maar wat blijkt? Zo'n weekend van pure immobiliteit zet je ook aan het denken. Als je niks meer hoeft – zelfs niet overeind komen – krijg je tijd. Tijd om je leven eens goed onder de loep te nemen. Tijd om tot de conclusie te komen dat sommige dingen na 32 jaar gewoon écht klaar zijn.

Kinderen knippen? Het is mooi geweest.
Ik heb jarenlang kinderen geknipt. "Mijn" kindjes kwamen binnen als dreumesen met een babypluimpje, ik heb ze klaargemaakt voor hun communie, en later zelfs voor hun bruiloft. Inmiddels komen ze terug als volwassen mensen met verhalen over hypotheekrente en luiers. Geweldig, maar ik voel dat mijn tijd met de nieuwe generatie voorbij is. Laat anderen maar de lol beleven van wiebelende hoofdjes, snotneuzen en "ik wil geen gel!" (Met als bonus: ouders die boven je schouder meekijken alsof ze je gaan rapporteren aan de haarpolitie.)

Ik laat het los. Want zeg nou zelf, 32 jaar kinderen knippen – dat is langer dan sommige mensen hun kinderen überhaupt zien opgroeien. Ik heb mijn bijdrage geleverd. Het is tijd voor een frisse wind en een kortere prijslijst. Ja, een nieuwe prijslijst, zonder kinderknippen, maar duidelijk en strak, waarmee we hopelijk weer jaren vooruit kunnen.

Van koorts naar koers

Hoewel ik dus letterlijk onder het dekbed lag te smelten, heb ik zakelijk en privé de draad weer opgepakt – in mijn hoofd althans. Het voelt alsof die 40 graden me niet alleen heeft laten zweten, maar ook heeft laten zien wat ik écht belangrijk vind. Een soort detox, maar dan zonder dure sapjes en hashtags. Mijn energiepeil zat dan misschien onder het vriespunt, maar mijn hersenen hadden duidelijk een VIP-feestje.

En dat is misschien wel de les van dit alles. Zelfs als je totaal uitgeput bent, als je denkt dat je niets meer kunt, komt er ergens een klein lampje aan. Je hoeft alleen maar even de tijd te nemen om het te zien. Of, zoals ik ontdekte: volledig te worden uitgeschakeld zodat je móet kijken.

Tot slot: even serieus
Dus hier zit ik nu, nog een beetje wiebelig op de benen, maar met een opgeluchte blik vooruit. Geen kinderkapsels meer, een kortere prijslijst en vooral: een beetje meer ruimte voor mezelf. Wie had gedacht dat 40 graden koorts ook verhelderend kan werken? Al hoop ik wel dat ik de volgende keer mijn levensinzichten mag krijgen zónder drie dagen op bed te hoeven doorbrengen.

Want eerlijk? Als dit het universum was dat me een signaal wilde geven, stuur dan de volgende keer een briefje. Of een postduif. Ik hoef het niet nóg een keer zo heet onder de voeten te krijgen, letterlijk én figuurlijk.

Patricia🌸